ماده ۱۲ – دعوت شاهد یا کارشناس به خارج از کشور
۱ – اگر در جریان تحقیق مقدماتی یا دادرسی در خاک یکی از طرفین نیاز به حضور شاهد یا کارشناس مقیم خاک طرف دیگر باشد، احضارنامه از طریق مقام صالح طرف تقاضا شونده ارسال می‌شود.
۲ – احضارنامه نباید متضمن هیچ‌گونه ضمانت اجرایی برای احضار شده، در صورت عدم حضور در دادگاه باشد.
۳ – کارشناس یا شاهدی که بدون دعوت‌نامه و به میل خود در قلمرو مرجع تقاضاکننده حاضر شود قطع‌نظر از تابعیت او نمی‌توان وی را از این حیث و یا جرائم و یا محکومیت‌های قبلی او مورد پیگرد جزایی یا اداری قرارداد.
۴ – شاهد یا کارشناس ظرف پانزده روز پس از انجام تحقیقات، باید قلمرو طرف متعاهد را ترک کند در غیر این صورت از امتیاز فوق‌الذکر برخوردار نخواهد بود. مدتی که طی آن شاهد یا کارشناس نتواند به علل موجه خاک طرف متعاهد را ترک کند، جزء این مهلت محسوب نمی‌شود.
۵ – شهود و کارشناسانی که بر اساس احضار در قلمرو طرف متعاهد دیگر حضور یافتند، حق‌دارند مخارج سفر و اقامت در خارج و جبران عدم دریافت دستمزد در محل کار در روزهای سفر را از مرجع درخواست‌کننده مطالبه نمایند. کارشناسان هم می‌توانند حق‌الزحمه دریافت کنند. در احضارنامه باید پرداخت این هزینه‌ها قید شود. در صورت تقاضای آن‌ها طرف متعاهدی که حضور این افراد را تقاضا کرده است پیش‌پرداخت هزینه‌ها را خواهد پرداخت.
ماده ۱۳ – اعتبار اسناد
۱ – اسناد تنظیم‌شده در قلمرو یکی از طرفین توسط دادگاه یا کارشناسان و مترجمان رسمی که در حدود صلاحیت آن‌ها بوده و مطابق با مقررات تدوین و یا تأییدشده و دارای مهر رسمی باشد در قلمرو طرف متعاهد دیگر پذیرفته می‌شود.
۲ – اسناد رسمی هر یک از طرفین در قلمرو طرف متعاهد دیگر رسمی بوده و از اعتبار سند رسمی برخوردار است.
[۱]. مواد مذکور ذیل این عنوان در موافقتنامه بین‌المللی دیگری با عنوان « قانون موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه جهت معاضدت در پرونده های مدنی و جزایی ۱۳۷۷۸/۹/۲۰ نیز ذکر شده‌اند.
