ماده ۱ ـ (اصلاحی ۱۳۸۴/۱/۱۴) اصطلاحات مندرج در این آیین‌نامه در معانی مشروح زیر به کار می‌رود:
الف ـ سازمان: سازمان نظام‌مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی جمهوری اسلامی ایران.
ب ـ سازمان استان: سازمان نظام‌مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان.
ج ـ کارشناس واجد شرایط: مهندس دارای پروانه اشتغال بکار مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی.
د ـ مراجع درخواست‌کننده: وزارتخانه‌ها، مؤسسات و شرکت‌های دولتی، نهادها، نیروی انتظامی، شهرداری‌ها و مراجع قضایی که متقاضی خدمات مهندسی کشاورزی باشند.
هـ ـ خدمات مهندسی کشاورزی: کلیه خدمات مهندسی از قبیل مدیریتی، طراحی، محاسبه، نظارت، اجرا، بهره‌برداری، کنترل و بازرسی، آزمایش، تحقیق، آموزش، ترویج و تشخیص که در زمره امور ناشی از صلاحیت‌های حرفه‌ای موضوع قانون باشد.
و ـ شورای مرکزی: شورای مرکزی سازمان نظام‌مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی جمهوری اسلامی ایران.
ماده ۲ ـ (اصلاحی ۱۳۸۴/۱/۱۴) مراجع درخواست‌کننده خدمات مهندسی کشاورزی می‌توانند از کارشناسان یا مهندسانی که همه‌ساله از سوی سازمان استان معرفی می‌شوند، استفاده نمایند.
تبصره ـ ضوابط و نحوه تشخیص معرفی بر اساس دستورالعملی خواهد بود که به تصویب شورای مرکزی می‌رسد.
ماده ۳ ـ مراجع درخواست‌کننده کارشناس، باید در برگ درخواست خود موارد زیر را درج نمایند:
الف ـ موضوع خدمات مهندسی کارشناسی درخواستی اعم از امور تخصصی یا ارزیابی با ذکر جزییات لازم.
ب ـ تعداد کارشناس واجد شرایط مورد درخواست و تخصص‌های هریک از آنان.
ج ـ محل انجام خدمات مهندسی کارشناسی.
د ـ مهلت نهایی معرفی کارشناس یا کارشناسان واجد شرایط.
هـ ـ مهلت زمانی برای اعلام نظریه خدمات مهندسی کشاورزی.
و ـ تعهد پرداخت حق‌الزحمه خدمات مهندسی کشاورزی بر اساس تعرفه مندرج در ماده (۷) این آیین‌نامه.
ماده ۴ ـ سازمان استان، کارشناس یا کارشناسان واجد شرایط را به مراجع درخواست‌کننده معرفی می‌نماید و مراجع درخواست‌کننده برای خدمات مهندسی کشاورزی، مجاز به مراجعه مستقیم به مهندسان دارای پروانه کارشناسی موضوع این آیین‌نامه نیستند.
تبصره ـ سازمان استان می‌تواند حسب مورد اختیار معرفی کارشناس یا کارشناسان را به شعبه شهرستان تفویض نماید.
ماده ۵ ـ نظریه کارشناس یا کارشناسان واجد شرایط معرفی‌شده از طرف سازمان استان پس از ثبت در دفتر سازمان استان، توسط شورای استان به مراجع درخواست‌کننده ارسال یا تسلیم خواهد شد. در مواردی که شعبه شهرستان اقدام به معرفی کارشناس یا کارشناسان می‌نماید، نیز به ترتیب مقرر در استان عمل خواهد شد.
ماده ۶ ـ تعرفه حق‌الزحمه خدمات مهندسی کشاورزی موضوع این آیین‌نامه عیناً معادل تعرفه مربوط به دستمزد کارشناسان رسمی دادگستری خواهد بود.
ماده ۷ ـ مراجع درخواست‌کننده کارشناس یا کارشناسان واجد شرایط، مجاز به پرداخت حق‌الزحمه به کارشناسان کشاورزی (مهندسی دارای پروانه اشتغال) نمی‌باشند و موظف‌اند حق‌الزحمه مربوط را به‌حساب سپرده دادگستری مرکز استان واریز و پس از وصول نظریه کارشناس یا کارشناسان، حق‌الزحمه طبق تعرفه کانون کارشناسان و پس از کسر مالیات و درصد قانونی سازمان متبوع، به کارشناس پرداخت گردد.
ماده ۸ ـ چنانچه کارشناس یا کارشناسان موضوع این قانون مرتکب تخلف گردند علاوه بر پیگیری تخلف از طریقه هیئت بدوی انتظامی (موضوع ماده (۳۰) قانون تأسیس نظام‌مهندسی کشاورزی) مراتب به کانون کارشناسان رسمی دادگستری نیز جهت اقدام قانونی گزارش خواهد شد.
ماده ۹ ـ موارد رد کارشناس (مهندس دارای پروانه اشتغال) همان موارد رد کارشناسان رسمی دادگستری موضوع ماده (۲۶۱) قانون آیین دادرسی مدنی می‌باشد. تخلف از این ماده (برای مرجع درخواست‌کننده یا کارشناس) حسب مورد تخلف اداری و یا انتظامی محسوب می‌شود.
