ماده ۱ – در این آیین‌نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می‌روند:
الف – دارایی نامشهود: دارایی غیر پولی که ماهیت عینی ندارد و از حقوق قراردادی یا سایر حقوق قانون ناشی می‌شود، صرف‌نظر از اینکه چنین حقوقی قابل‌انتقال یا جداشدنی باشد یا نباشد.
ب – ارزش‌گذاری: فرایند برآورد کمی ارزش اقتصادی دارایی‌های نامشهود که بر اساس یکی از روش‌های علمی و کاربردی معتبر ارزش‌گذاری صورت می‌پذیرد.
پ – کارشناس: کارشناس رسمی ارزش‌گذاری که مطابق ضوابط مربوط، دارای صلاحیت ارزش‌گذاری در رشته خود باشد.
ت – هیئت کارشناسان: هیئت متشکل از چند کارشناس که حسب مورد از رشته‌های یکسان یا متفاوت، مطابق ضوابط تشکیل می‌شود.
ث – مؤسسه یا شرکت ارزش‌گذاری: مؤسسه یا شرکت دارای مجوز از سازمان برنامه‌وبودجه کشور که در چارچوب قوانین و مقررات مربوط در ارزش‌گذاری دارایی‌های نامشهود صلاحیت دارد.
ج – ارزش‌گذار: مراجع مذکور دربندهای (پ)، (ت) و (ث).
چ – متقاضی: هر شخص حقوقی که به گزارش ارزش‌گذاری دارایی‌های نامشهود نیاز دارد.
ح – سامانه ارزش‌گذاری: سامانه الکترونیکی ثبت و اعطای مجوز به مؤسسه یا شرکت ارزش‌گذاری و مدیریت پایگاه اطلاعات ارزش‌گذاری.
ماده ۲ – کلیه طرح‌های سرمایه‌گذاری که یک‌طرف آن‌ها دستگاه‌های اجرایی موضوع ماده (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری بوده و تمام یا بخشی از موضوع قرارداد، انتقال یا تجویز بهره‌برداری از اصل یا منافع دارایی‌های نامشهود باشد یا به‌عنوان آورده سرمایه‌گذار ارائه شود و نیز دارایی‌های نامشهودی که تحت حمایت قوانین مربوط به سرمایه‌گذاری خارجی وارد کشور و یا از کشور خارج می‌شود، مشمول مقررات این آیین‌نامه می‌باشد.
ماده ۳ – متقاضی پس از ثبت تقاضا در سامانه ارزش‌گذاری متناسب با موضوع و ابعاد طرح سرمایه‌گذاری نسبت به استفاده از خدمات هیئت کارشناسان یا مؤسسه‌ها یا شرکت‌های ارزش‌گذاری اقدام خواهد کرد.
تبصره – سازمان سرمایه‌گذاری و کمک‌های اقتصادی و فنی ایران حسب تشخیص می‌تواند گزارش ارزش‌گذاری انجام‌شده در مراجع معتبر خارجی را از متقاضی مطالبه کند.
ماده ۴ – اصول و روش‌های ارزش‌گذاری دارایی‌های نامشهود به شرح زیر است:
الف – ارزش‌گذاری باید با رعایت اصول محرمانگی، شفافیت، بی‌طرفی و اجتناب از تعارض منافع و بر اساس مطالعات بازار داخلی و بین‌المللی، تحلیل مالی، تجاری و اقتصادی و ارزیابی ابعاد فناورانه و محاسبه ریسک (خطر) های مربوط باشد و کیفیت و کمیت داده‌ها و اطلاعات، منبع، مستندات، هدف ارزش‌گذاری و روش‌های استفاده‌شده به‌طور مستند تشریح شود.
ب – ارزش‌گذاری دارایی‌های نامشهود نباید با استانداردهای حسابداری الزام‌آور مغایر باشد و باید متناسب با نوع، ماهیت و هدف تعیین‌شده برای ارزش‌گذاری، بر اساس یک یا ترکیبی از روش‌های علمی و معتبر ارزش‌گذاری ازجمله هزینه محور، بازار محور و درآمد محور انجام شود.
پ – کلیه مصادیق مالکیت فکری از قبیل اختراع، طرح صنعتی، نام و علامت تجاری و آثار ادبی و هنری منوط به اینکه استفاده از آن‌ها خلاف عرف و مقررات عمومی نباشد، قابل ارزش‌گذاری است ولی ارزش‌گذار موظف است در ارزیابی خود تطابق با قوانین جمهوری اسلامی ایران را لحاظ نماید
تبصره – حمایت از دارایی‌های ارزش‌گذاری شده موضوع این بند مشروط به رعایت الزامات و انجام اقدامات قانونی توسط سرمایه‌گذار برای حمایت از دارایی‌های خود در ایران است.
ت – هزینه ارزش‌گذاری دارایی‌های نامشهود بر عهده سرمایه‌گذار است، مگر آنکه به نحو دیگری توافق شود.
ث – ارزش‌گذار مکلف است گزارش موضوع ارزش‌گذاری ارجاعی طبق این آیین‌نامه را ظرف سه ماه تحویل متقاضی دهد. درصورتی‌که به علت اموری خارج از اراده ارزش‌گذار، تمدید مهلت تعیین‌شده ضرورت داشته باشد، ارزش‌گذار مراتب را ظرف ده روز قبل از انقضای مهلت به متقاضی اعلام می‌کند و متقاضی می‌تواند مهلت مزبور را به میزان مناسب تمدید کند. در صورت عدم تحویل گزارش ارزش‌گذاری در مهلت مقرر، متقاضی می‌تواند ارزش‌گذار جایگزین تعیین کرده و امر ارزش‌گذاری را به هزینه خود به ایشان ارجاع دهد.
ج – درصورتی‌که متقاضی یا سرمایه‌گذار نسبت به ارزش‌گذاری انجام‌شده اعتراض داشته باشند، می‌توانند ظرف ده روز از زمان ابلاغ نتیجه ارزش‌گذاری و تنها برای یک‌بار اعتراض خود را اعلام نمایند. در این صورت ارزش‌گذار موظف است ظرف ده روز نسبت به ارائه گزارش مقتضی اقدام نماید و در غیر این صورت ارزش‌گذاری توسط یک ارزش‌گذار دیگر انجام می‌شود.
ماده ۵ – متقاضی موظف است پس از اتمام فرایند ارزش‌گذاری، نسبت به ثبت و ارسال گزارش نهایی ارزش‌گذاری به سامانه ارزش‌گذاری اقدام نماید.
ماده ۶ – سازمان برنامه‌وبودجه کشور موظف است ظرف پنج ماه از زمان لازم‌الاجرا شدن این آیین‌نامه، نسبت به راه‌اندازی سامانه ارزش‌گذاری و تدوین و اعلام ضوابط اعطای مجوز به مؤسسه‌ها یا شرکت‌های ارزش‌گذاری و نیز نحوه نظارت بر عملکرد این مؤسسه‌ها یا شرکت‌ها اقدام نماید.
ماده ۷ – مراجع ذی‌صلاح صدور پروانه کارشناسی رسمی، نسبت به ایجاد یا به‌روزرسانی کامل رشته‌ها و صلاحیت‌های مرتبط باارزش گذاری دارایی‌های نامشهود اقدام کرده و فهرست کارشناسان رسمی دارای صلاحیت در این زمینه را به‌صورت مستمر به‌روزرسانی و اعلام و برای کارشناسان رسمی به‌طور مستمر دوره‌های آموزشی، کارآموزی و بازآموزی تخصصی در زمینه ارزش‌گذاری دارایی‌های نامشهود همراه با طراحی عناوین، سرفصل‌ها و منابع مناسب علمی و کاربردی برگزار خواهند کرد.
